Herkes bilmek ister ama cok azi sonuclarina katlanabilir, herkes söylemek ister ama çok azı karşılaşacaği tepkiyi göze alabilir...

Bilmek istemedim canimi acıtacak seyleri, ustunu örttüm, kapattim gitti. Merakli olmadim, didiklemedim, ne kendimle ne de baskasiyla ilgili seyleri...

Ama söyledim söylemem gerekenleri, dürüstce... Paylasmak hayatini ayrıntılarıyla değer verdiklerinle...
Ayrıntılar vardir hayatlarimizda, söylemezsen 'yalan söylemiş' olmazsın ama 'eksik anlatmiş' olursun. Unutma seytan ayrintida gizlidir. Eksik anlatcaksan hic anlatma, saklayacak seylerin varsan benden, hayatimda zaten olma.Pembe yalanlar hic soyleme moral vermek adina. Hayatimi bir tek ben pembelestirebilirim, başkasina gerek yok.
Sevdiklerimden hic birsey saklamadim, hata da olsa yanliş da olsa hep soyledim, cogu zaman kaybettim, kazandiklarim vazgecilmezim oldu. Daha önce kaybettim diye, hiç bir daha soylememezlik etmedim.
Dogru mu? Hic bilemedim.
Çünkü ben böyle severim insanlari, dogrulariyla, yanlıslariyla.
Ve ben böyle secerim insanlari, dürüstlükleriyle, delikanlılıklariyla.
Zora sokarim bazen durumlari, çıkmaza sürüklerim baskalari için. Benim icin hep bi cıkar yol vardir, çikmaz sokak yoktur...Ondan anlamam neden çıkamadiklarini...
Kolay affederim seversem, kolay affedilmeyi beklerim.
Özür dilerim hatalıysam, özür beklerim karşimdan. Içtense kabul ederim, degilse silerim.
Işin özü, ben karsimdakini, dürüstse severim...