Dogru adam yok, geçmişler olsun. Dogru zaman var, hayırlı olsun. Bir tanrı varsa şayet, o da zaman olmalı. O karar veriyor; o alıyor; o bırakıyor. Zaten tüm şarkılar, şiirler, filmler de hep bunu anlatıyor.
Hep aynı şey söylendi: Dogru zaman, dogru mekan, dogru insan. Ama zamanla anlaşıldı ki, yanlış insanlar bile dogrulaşabiliyorlardı zamanla. Mekan da yanlış olamıyordu, zaman dogru olunca. Normalde aralarında bir ilişki olmayacak kişiler, uyumlu bir çift olabiliyorlardı zamanları tutunca. Üstelik üzerinde hiçbir kontrolümüzün olmadığı bir şey, zaman. Zaman zamana bırakmaktan başka çaremiz yok yani.
